Ogłoszenia i komunikaty w naszej gminie
W TROSCE O CZYSTE POWIETRZE – PODPISANIE UMOWY NA DOTACJĘ W SPRAWIE WSPÓLNEJ REALIZACJI PROJEKTU TRZECH GMIN
9 kwietnia 2018 roku w Urzędzie Miasta i Gminy Połaniec odbyło się uroczyste podpisanie umowy z Zarządem Województwa Świętokrzyskiego na realizację projektu pn. „Wzrost wykorzystania odnawialnych źródeł energii na terenie gmin partnerskich Połańca, Oleśnicy i Łubnic” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego na lata 2014-2020. Realizacja projektu przyczyni się do poprawy jakości powietrza a także znacznych oszczędności.
Pieniądze na montaż instalacji OZE w prywatnych domach mieszkańców, którzy wcześniej zgłaszali swój akces do takiego przedsięwzięcia, trafią do Połańca (dla mieszkańców gmin Połaniec, Oleśnica i Łubnice). Liderem partnerstwa ustanowiono Gminę Połaniec, która będzie działała na rzecz i w imieniu partnerów w zakresie przygotowania oraz późniejszej wspólnej realizacji projektu. W ramach konkursu jednostki samorządu terytorialnego ubiegały się o wsparcie na projekty związane z zakupem urządzeń czy budową infrastruktury, służących do wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej ze źródeł odnawialnych.
Przedmiotem projektu w partnerstwie trzech gmin było wystaranie się przez gminy o dotację dla swoich mieszkańców na instalację Odnawialnych Źródeł Energii, w tym instalacje fotowoltaiczne, kolektory słoneczne. Wielu mieszkańców, złożyło deklarację i podpisało umowy, a teraz czekają na dalszy etap realizacji przedsięwzięcia.
Po stronie Województwa Świętokrzyskiego umowę podpisał marszałek – Adam Jarubas oraz obecny na uroczystym podpisaniu aktu umowy w Połańcu członek Zarządu Województwa Marek Szczepanik. Po stronie Gminy Połaniec jako beneficjenta umowę o dofinansowanie zawarł Burmistrz - Jacek Tarnowski.
Całkowita wartość projektu wynosi 5 609.203,47 zł brutto, współfinansowanie UE to kwota 2 995 283,40 zł brutto.
W spotkaniu uczestniczyli: członek Zarządu Województwa – Marek Szczepanik, radna sejmiku województwa świętokrzyskiego – Ewelina Bień, Burmistrz Miasta i Gminy Połaniec – Jacek Tarnowski, Wójt Gminy Oleśnica - Leszek Juda, Sekretarz Gminy Łubnice – Leszek Ziółek, Przewodniczący Rady Miejskiej w Połańcu – Stanisław Lolo, radni, sołtysi, kierownicy, pracownicy magistratów, mieszkańcy gmin.
Przedmiotem projektu jest wdrożenie solarnych systemów grzewczych (236 szt.) oraz instalacji fotowoltaicznych (189 szt.) do produkcji energii elektrycznej w Gminie Połaniec (lider projektu), Oleśnica i Łubnice (partnerzy projektu).
GMINA POŁANIEC:
109 instalacji fotowoltaicznych (1 008 097,80 zł), 69 instalacji kolektorów słonecznych (367 294,80 zł)
GMINA OLEŚNICA:
36 instalacji fotowoltaicznych (316 371,60 zł), 85 instalacji kolektorów słonecznych (443 574,00 zł)
GMINA ŁUBNICE:
44 instalacji fotowoltaicznych (418 221,60 zł), 82 instalacji kolektorów słonecznych (441 723,60 zł)
Ogłoszenie przetargu na realizację zadania nastąpi w przeciągu najbliższych dni. Termin realizacji przewidziany jest do końca bieżącego roku.
Link do galerii - KLIKNIJ
Stop pożarom traw
Już od wielu lat przełom zimy, wiosny oraz przedwiośnie to okresy, w których wyraźnie wzrasta liczba pożarów łąk i nieużytków. Wiele osób wypala trawy i nieużytki rolne, tłumacząc swoje postępowanie chęcią użyźniania gleby. Od pokoleń wśród wielu ludzi panuje bowiem przekonanie, że spalenie trawy spowoduje szybszy i bujniejszy jej odrost, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne. Jest to jednak całkowicie błędne myślenie. Rzeczywistość wskazuje, że wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Wypalanie traw jest również przyczyną wielu pożarów, które niejednokrotnie prowadzą niestety także do wypadków śmiertelnych. Rocznie w tego rodzaju zdarzeniach śmierć ponosi kilkanaście osób.
Obszary zeszłorocznej wysuszonej roślinności, która ze względu na występujące w tym czasie okresy wegetacji stanowi doskonałe podłoże palne, co w zestawieniu z dużą aktywnością czynnika ludzkiego w tym sektorze, skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Za ponad 94% przyczyn ich powstania odpowiedzialny jest człowiek.
Trzeba pamiętać, że po zimie trawy są wysuszone i palą się bardzo szybko. W rozprzestrzenianiu się ognia pomaga także wiatr. Osoby, które wbrew logice decydują się na wypalanie traw, przekonane są że w pełni kontrolują sytuację i w razie potrzeby, w porę zareagują. Niestety mylą się i czasami kończy się to tragedią. W przypadku gwałtownej zmiany jego kierunku, pożary bardzo często wymykają się spod kontroli i przenoszą na pobliskie lasy i zabudowania. Niejednokrotnie w takich pożarach ludzie tracą dobytek całego życia. Występuje również bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.
Co roku w pożarach wywołanych wypalaniem traw giną ludzie, w tym podpalacze, przypadkowe osoby oraz strażacy!!!
Ci, którzy mimo wszystko chcą ryzykować, muszą również liczyć się z konsekwencjami.
O tym, że postępowanie takie jest niedozwolone mówi m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r., poz. 142 z późn. zm.), art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131 pkt. 12: „Kto (...) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary… – podlega karze aresztu albo grzywny”.
Art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.); „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1. rozniecenia ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.
Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje: Art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 2018 r, poz. 618 z późn. zm.) – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł. Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2017r. poz. 2204 z późn. zm.) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.
W ślad za Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, należy stwierdzić, że wypalanie traw jest środowiskowo szkodliwe, ale także surowo zabronione. Za wypalanie traw grożą, oprócz kar nakładanych np. przez policję, czy prokuraturę także dotkliwe kary finansowe nakładane przez Agencję w postaci zmniejszenia od 5 do 25%, a w skrajnych przypadkach nawet odebrania, należnej wysokości wszystkich rodzajów dopłat bezpośrednich za dany rok.
Podczas intensywnego prowadzenia prac rolnych na polach, także może dojść do pożarów wskutek nieostrożności osób wykonujących te prace lub niesprawnego sprzętu technicznego.
Pożary nieużytków, z uwagi na ich charakter i zazwyczaj duże rozmiary, angażują znaczną liczbę sił i środków straży pożarnych. Każda interwencja to poważny wydatek finansowy. Strażacy zaangażowani w akcję gaszenia pożarów traw, łąk i nieużytków, w tym samym czasie mogą być potrzebni do ratowania życia i mienia ludzkiego w innym miejscu. Może się zdarzyć, że przez lekkomyślność ludzi nie dojadą z pomocą na czas tam, gdzie będą naprawdę potrzebni.
Pożary traw powodują również spustoszenie dla flory i fauny. Niszczone są miejsca lęgowe wielu gatunków gnieżdżących się na ziemi i w krzewach. Palą się również gniazda już zasiedlone, a zatem z jajeczkami lub pisklętami (np. tak lubianych przez nas wszystkich skowronków). Dym uniemożliwia pszczołom i trzmielom oblatywanie łąk. Owady giną w płomieniach, co powoduje zmniejszenie liczby zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów roślin.
Giną zwierzęta domowe, które przypadkowo znajdą się w zasięgu pożaru (tracą orientację w dymie, ulegają zaczadzeniu). Dotyczy to również dużych zwierząt leśnych, takich jak sarny, jelenie czy dziki. Płomienie niszczą miejsca bytowania zwierzyny łownej, m.in. bażantów, kuropatw, zajęcy, a nawet saren.
W płomieniach lub na skutek podwyższonej temperatury ginie wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy (żaby, ropuchy, jaszczurki), ssaki (krety ryjówki, jeże, zające, lisy, borsuki, kuny, nornice, badylarki, ryjówki i inne drobne gryzonie).
Przy wypalaniu giną mrówki. Jedna ich kolonia może zniszczyć do 4 milionów szkodliwych owadów rocznie. Mrówki zjadając resztki roślinne i zwierzęce ułatwiają rozkład masy organicznej oraz wzbogacają warstwę próchnicy, „przewietrzają” glebę. Podobnymi sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami są biedronki, zjadające mszyce.
Ogień uśmierca wiele pożytecznych zwierząt bezkręgowych, m.in. dżdżownice (które mają pozytywny wpływ na strukturę gleby i jej właściwości), pająki, wije, owady (drapieżne i pasożytnicze). Pożary traw niszczą rodzimą faunę i florę.